DURO Shqipëri, mbetesh e pamposhtur si Kuzhe, je sërish e para e grupit!

http://www.sportishqiptar.com.al/wp-content/uploads/2010/10/shqiperibosnje-foto1.jpg

Ka përfunduar me një barazim të merituar dhe të kënaqshëm, ashtu sikurse ka nisur me një ndryshim të paparashikuar, ndeshja me Bosnjë Hercegovinën. Ballafaqim që ka thirrur në stadium mijërat e tifozëve kuqezinj, por edhe presidentin e Republikës së Shqipërisë, Bamir Topi dhe dy kryeministrat respektivë. Madje, kryeministri ynë, Sali Berisha, e ka bërë këtë gjë pas 15 vitesh, nga hera e fundit kur kishte shkelur në një stadium futbolli, cka tregon se Kuzhe dhe të besuarit e tij kanë elektrizuar një komb të tërë. Që te kombëtarja e vet shikon krenarinë e ligjshme të të qënit shqiptar. Ndryshimi i formacionit titullar kuqezi lidhet me nisjen nga stoli të Ervin Skelës, ndërkohë që në fushë hidhet nga fillimi Ervin Bulku. Që këtu duket se frymëmarrja e lojës sonë do të jetë e vështirë, fantazia e manovrës ndërtuese të tanëve do të mungojë. Duket qartë se kemi hyrë në fushën e blertë për të shkatërruar, më shumë se për të krijuar dhe ndërtuar. Edhe pse reparti ynë ofensiv përbëhet nga dy lojtarë, Bogdani dhe Salihi. Mbrojtja, në vijë të drejtë, ka dyshen e qendrës, Cana-Dallku, ndërsa nga krahët luajnë respektivisht; Vangjeli në të majtë dhe Andi Lila në të djathtë. Përpara tyre, në mesfushë, në të majtë është Agolli, ndërsa në kahun tjetër vendoset Muzaka. Para mbrojtjes, me funksione mesfushori shkatërrues, është Ervin Bulku, që asiston Klodian Duron, me detyra të ndërtimit të aksioneve. Dyshja sulmuese, sikurse e tregoi edhe loja, mbetej aq e distancuar nga pjesa tjetër e skuadrës, sa e kishte thuajse të pamundur ta vinte në provë portierin mik. I cili ka qenë spektator deri në minutën e 30-të të ndeshjes, kur Hamdi Salihi ka nxjerrë nga repertori i vet një goditje predhë, prej një largësie 16-metrash, duke trondditur traun e portës boshnjake. Një veprim sporadik deri në ato momente, që ishte shumë pak për të kompensuar atë dominim total të miqve në zotërimin dhe qarkullimin e topit, që kishin gjetur edhe golin e parë të ndeshjes në minutën e 21-të, me anë të Ibishevicit. Gjatë gjysmëorës së parë të ndeshjes janë evidentuar dukshëm dy pika mjaft të dobëta të skuadrës sonë. Krahu i majtë, mesfushë-mbrojtje, duke mos rakorduar dot veprimet e lojtarëve që patrullonin aty, bën gabime të shumta, duke u dhënë mundësinë boshnjakëve të rrezikojnë lehtësisht. Duke ua dhuruar topat, që mbahen me tepri të pakuptueshme nga Vangjeli dhe Agolli, sulmuesit miq gjenden me thjeshtësi para portierit Beqaj. I cili, bashkë me Canën dhe Dallkun, detyrohet t’i përveshë mirë mëngët. Trajneri boshnjak, Sushic, duket se e ka studiuar me detaje skuadrën tonë, ndaj ngulmon të sulmojë në të majtë të prapavijës sonë, aty ku pikon catia kuqezi. Dhe që këtej vjen goli i miqve. Pika tjetër e dobët është mesfusha jonë, në aspektin ndërtues, ku mungesa e Skelës ndihet në maksimum. Duro, që ka marrë përsipër këtë detyrë, nuk ngrihet në nivelin e duhur, edhe për shkak se duelet fitohen në shumicën e rasteve nga kundërshtari direct i tij, Pjanic. Mungesa e fantazisë së mesfushës kuqezi derivon në pasime të gjata, që nisen nga portieri Beqaj dhe Agolli drejt dyshes së sulmit, Bogdani dhe Salihi. Por këta të fundit bien në darën e mbrojtjes kundërshtare, e përbërë nga 4 lojtarë, që mbetet e tillë edhe në fazën ofensive të Bosnjës. Krahu i djathtë i mesfushës sonë nuk tërheq përpara. Muzaka nuk ka performancën e dy ndeshjeve të para kualifikuese, nisur edhe nga fakti se mbahet në pozita difensive nga kundërshtari boshnjak, që ka përballë. Tanët e dorëzojnë topin që në pasimin e parë, cka u jep mundësinë boshnjakëve të jenë pjesën më të madhe të kohës në posedim të sferës, të cilin e qarkullojnë saktë, me një takim, duke nxjerrë thuajse jashtë loje edhe digën shkatërruese të kuqezinjve, të nisur nga Duro dhe pasuar nga Bulku. Me një lojë të tillë, ku Shqipëria i lejon më tepër terren se duhet kundërshtarit, kalojnë të gjitha minutat e pjesës së parë. Por, kur të gjithë po prisnin që skuadrat të shkonin në dhomat e zhveshjes me fitoren e miqve, vjen edhe gabimi i parë i boshnjakëve. Një mbrojtës i tyre e kap topin me dorë, mbi vijën e 16-metrave, paksa në të majtë të sulmit tonë. Gjyqtari i ndeshjes akordon goditje të lirë, që merret përsipër të ekzekutohet nga Duro, deri në atë moment në hije. Dhe shpagimi vjen, teksa elbasanasi kuqezi “pikturon” me mjeshtëri golin e barazimit. Topi i goditur prej tij përfundon në këndin e majtë të portës mike, aty ku Hasagic nuk ka cfarë të bëjë, përvecse ta nxjerrë sferën nga rrjeta. Mbyllje më të mirë të një pjese të parë, të përvuajtur për tanët, nuk mund të kishte.
Pjesa e dytë nis me një zëvendësim për Shqipërinë. Erion Bogdani, disi i dëmtuar, ia lë vendin Skelës, duke e lënë sulmin tonë në duart e Salihit, ndërsa në “kullën e regjisë” kuqezi ngjitet ustai i duhur, por që fatkeqësisht vuan mungesën e freskisë fizike, si rezultat i mosingradimit me ndonjë ekip qysh në qershorin e këtij viti. Duket qartë se stafi ynë teknik kërkon të rregullojë dicka në frymëmarrjen e mesfushës kuqezi, aty ku calon orkestra shqiptare. Tashmë kombëtarja shqiptare nuk është aq pritëse sa më parë. Presioni ndaj boshnjakëve fillon që në mesfushë, duke tentuar t’i mbajmë sa më larg yjet e sulmit kundërshtar, Ibisevic-Dzeko. Entuziasmi i fituar falë golit të Duros në fundin e pjesës së parë ka bërë të vetën te tanët, që guxojnë dhe besojnë më shumë, nuk stacionohen në prapavijën e tyre, por shohin përpara. Me daljen e Bogdanit, në ndihmë të Salihit vihen Skela dhe Muzaka, që janë mjaft të lëvizshëm dhe shqetësues për boshnjakët. Tek të cilët duket njëfarë trullosjeje, duke parë kuqezinjtë që kanë ndryshuar fytyrë, si me magji. Tashmë është mesfusha jonë, që merr në dorë frenat e lojës. Boshnjakët detyrohen të adresojnë topa të gjatë të Dzeko dhe Ibisevic, që angazhojnë në një punë të vështirë, por të kryer gati në perfeksion, trion kuqezi, Dalku-Cana-Beqaj. Tashmë kemi njëfarë zhbilancimi në prapavijë, cka mundohet të shfrytëzohet nga miqtë, që të bëjnë me zemër në disa raste, sidomos në goditjet me kokë të Dzekos. Por fati e do që në radhët e Shqipërisë të luajë një lojtar si Cana, që në ndeshjen e mbrëmshme jo vetëm ka eklipsuar totalisht një superlojtar si Dzeko, por ka qenë “gardiani” kryesor i pikës së marrë. Minuta e 60-të shënon një moment kritik të tanët, teksa goditja e dënimit, e ekzekutuar nga Pjanic, grushtohet me vështirësi nga Beqaj, por duhej edhe ndihma e traut të portës kuqezi, për ta mbajtur të pandryshuar barazimin 1-1. Muzaka shfaq shenja lodhjeje në këtë fraksion të lojës, ndaj ia lë vendin Gilman Likës. Tashmë formacioni ynë ka më shumë kreativitet dhe lojë ofensive, cka vendos ekuilibrat në fushën e blertë. Ekuilibra të cilët nuk u prishën as në rezultatin e ndeshjes, falë edhe fatit për tanët, që janë drithëruar në një tjetër rast, në fundin e lojës, nga një goditje dënimi e Pjanic, që është ndalur vetëm nga trau i kuadratit të mbrojtur nga Beqaj. Si për të shkuar në të njëjtën linjë edhe me barazimin e ndeshjes tjetër, Luksemburg-Bjellorusi 0-0, për të mos ndryshuar asgjë, sa i takon kreut në grupit tonë kualifikues. I cili ka sërish në krye Shqipërinë e pamposhtur të Josip Kuzhes prej 8 ndeshjesh, në të njëjtën kuotë pikësh me bjellorusët. Si për ta intriguar maksimalisht ballafaqimin direkt të tyre, pas katër ditësh, në Minsk. Ku do të ndryshojë, ndoshta, edhe kryesimi në duet i grupit D. I cili, sa i përket raundit të tretë të kualifikueseve, do të përcjellë të shtunën edhe sfidën Francë-Rumani. Për të strukturuar edhe renditjen momentale të grupit D, ku kuqezinjtë janë “violinë e parë”.

Shqiperia Kryeson me 5 Pike
Ndiqet nga Bjellorusia 5 Pike
Bosnje 4 pike
franca 3 pike
Rumania 2 pike
luksemburgu me 1 pike

Me pak fjale jemi ne krye te grupit D

tani jo me

nuk shkojm me gjat ne jo kena qimen e dhise