Rea Beko mohon thashethemet, për adhurimin ndaj Gedafit

Disa
ditë më parë “Shqiptari i Italisë” botoi dy artikuj mbi vajzën
shqiptare e cila bëri pjesë në grupin e atyre të rejave që vizituan
udhëheqësin libian Muhamar Gedafi gjatë vizitës së tij në Romë. E më
tej, e ftuar prej tij bashkë me një grup vajzash të tjera për të
vizituar Libinë.







Disa ditë më parë “Shqiptari i Italisë” botoi dy artikuj mbi vajzën
shqiptare e cila bëri pjesë në grupin e atyre të rejave që vizituan
udhëheqësin libian Muhamar Gedafi gjatë vizitës së tij në Romë. E më
tej, e ftuar prej tij bashkë me një grup vajzash të tjera për të
vizituar Libinë. Lajm i vjetër, deri ditën kur pas nisjes së
bombardimeve në shtyp, shqiptarja Rea Beko deklaroi për ANSA-n se
“Gedafi nuk është diktator”. Artikujt e botuar dhe sidomos komentet e
shumta jo dhe aq dashamirëse në faqe të ndryshme gazetash apo forumesh
online që morën lajmin e “Shqiptari i Italisë” sollën reagimin e Reas e
cila iu drejtua redaksisë për të deklaruar se një pjesë e të dhënave
të paraqitura nuk i përgjigjen së vërtetës. Ja replika e Reas nëpërmjet
një interviste për “Shqiptari i Italisë”.

Rea, ti je studente, apo jo?

Po mbaroj studimet në universitetin e Romës La Sapienza për Politika
organizimi dhe burime njerëzore. Po përgatis temën e diplomës mbi
konceptin e Liderit dhe të demokracisë.

Ndërkohë punon?

Po punoj si konsulente financiare dhe sigurimesh. Dhe po nis karrierën
si ndërmjetësuese civile dhe tregtare që lidhet drejtpërdrejt me
studimet e mia, por edhe sepse në këtë profesion, po të jesh e zonja,
fiton shumë më tepër se si konsulente. Jetoj me tim vëlla dhe kunatën.

Çfarë të shqetësoi nga artikujt e botuar në shtyp?

Para të gjithash dua të them që unë nuk adhuroj Gedafin! Di vetëm të
them që për aq sa munda të flas e të bisedoj m’u duk një plak i urtë që
dinte se ç’bënte për vendin e tij. Pikërisht për këtë kemi arritur deri
këtu! Sepse forcat e mëdha e kuptuan që Libia po fitonte një pozitë të
fortë në Afrikë dhe në Mesdhe dhe ja, vendosen ta sulmojnë. Nuk mund të
them që është diktator sepse ç’pashë me sytë e mi demonstronin një
popull që e donte dhe e përgëzonte për faktin që dinte të bënte
interesat e Libisë. Një popull që jetonte mirë, që nuk kishte
absolutisht nevojën të migronte jashtë shtetit. Një popull që ndërtonte
çdo ditë jetën qytetare. Ghedafi mund të jetë i pasur, nuk e di. Di
vetëm të them që e pamë që jetonte në kushte krejt të thjeshta. Mund të
them që shtëpia ime e mobiluar në Ikea është shumë më e mirë sesa ajo e
Gedafit! Njeri tepër i thjeshtë!

Mendoj aman që po të ketë përgjegjësi edhe vetëm për një jetë njerëzore
(nuk e besoj absolutisht) atëherë duhet të paguajë. Vetëm se duhet
kuptuar vërtet se e kujt është përgjegjësia. Ne njohëm edhe shumë njerëz
që i rrinin afër për të përfituar. Gedafi na konsideroi si pjesëtarë
të familjes. Kjo është e vetmja lidhje që kemi me Gedafin.

Pikërisht për këtë dua te them që informacionet e dhëna nga e
përditshmja italiane Il Fatto Quotidiano, të cituara edhe nga gazeta
juaj, janë të rreme. Për këtë arsye e kam hedhur në gjyq atë gazetë. E
më tej, dua t’i drejtohem asaj pjese të shoqërisë shqiptare që sapo
dëgjoi lajmin absolutisht të rremë, më konsideroi grua të përdalë (nuk
guxoj të përsëris fjalët që kam lexuar në komente e që nuk bëjnë pjesë
në fjalorin tim). Sapo një grua shqiptare e bukur (edhe pse nuk e mendoj
një gjë të tillë për veten), bën diçka, del në gazetë si modele,
automatikisht është bibë, për rrjedhojë dashnore e Gedafit (fjalë
injorante të shqiptarëve që nuk meritojnë të quhen të tillë)

I shkreti burrë me gjithë hallet që ka, në ç’mesele e kanë ngatërruar…

U them vëllezërve të mi shqiptarë që kanë lënë komentet e ulëta nën
artikullin që fliste për mua se në Europë dhe në Itali nuk ka prostituta
shqiptare. Të dashur vëllezër shqiptarë, në Itali e Europë shqiptarët e
mbajnë lart emrin e tyre dhe këtë e bëjnë për vete por edhe për ju.
Duke sakrifikuar rininë dhe karrierën e tyre, duke duruar të
konsiderohen çdo ditë si të huaj, jokomunitarë, duke luftuar çdo ditë
për të qenë të barabartë me të tjerët që më shumë se ne kanë vetëm një
pasaportë të republikës italiane.

Me njëmijë hallet e të jetuarit larg shtëpisë, vajzat shqiptare janë ato
që po shkëlqejnë kudo që shkojnë. Për shkathtësinë, për vlerat, për
përgatitjen e tyre shkencore dhe gjuhësore, për karakterin dhe bukurinë e
tyre. Këto janë gratë shqiptare. Mjaft më me paragjykimet e 20 vjetëve.

Fotot e tua që kanë qarkulluar janë ato të Hostessweb, një sit i
specializuar për hostess panairesh dhe kongresesh. Bashkëpunon me ta?

Njoh pronarët dhe drejtuesit e Hosstesweb-it prej 8-9 vjetësh, sepse që
kur kam ardhur në Itali kam punuar dhe një prej punëve ka qenë promotore
apo shoqëruese (hostess) në kongrese dhe iniciativa të ndryshme
kulturore.

Hosstesweb është ndër të paktat agjenci që ofrojnë këto shërbime që të
paguan menjëherë pasi ke kryer punën, ndryshe nga të tjerat që të
paguajnë pas 60 ditëve. Natyrisht, kur të duhet të paguash qiranë më
datë 5 të çdo muaji, nuk mund t’i lejosh vetes të presësh dy muaj për të
marrë edhe vetëm 60 euro për 8-9 orë punë me buzëqeshjen të stampuar
mbi fytyrë.E pra, bashkëpunoj me Hosstesweb për të pasur mundësinë të
punoj edhe të shtunë e të diel, madje edhe në gusht siç kam bërë
gjithnjë. Por për të punuar duhet të kesh një kurrikulum, dhe Hosstesweb
e ka një të timin të shoqëruar edhe nga foto përveç eksperiencave të
mia të punës.Natyrisht që fotografitë duhet të jetë të bukura… po të
jesh e shëmtuar asnjë nuk të merr për të përfaqësuar ndërmarrjen e vet
(më vjen ndërmend puna e fundit që po bëj me Hosstesweb që është
promovimi i dhuratave Emozione 3). Por sidoqoftë me ta bëj ´biznes´ më
të majmë pasi u ofroj polica fidejuksioni të nevojshme për mbarëvajtjen e
evenimenteve.

Është e njëjta shoqëri që siguroi 500 vajzat që do të dëgjonin leksionin e Gedafit…

Po është e njëjta agjenci. Është e njëjta agjenci që të shtunën
organizoi manifestimin “No war in Libya”, për të cilën unë isha
koordinatore për anën administrative dhe për lejet e ndryshme në
kuesturë). E njëjta agjenci organizon edhe kurse gjuhe në vende të
ndryshme, që organizon grupe turistike në zona historike të Libisë, që
organizon turneun e tenisit Itali-Libi, që organizoi martesën të një
vajze libiane që kemi njohur në universitetin e Tripolit që nuk ishte
myslimane dhe që dëshironte një martesë si të tonat.Por tani, projektet
mbi Libinë janë pezulluar, do të na duhet të flasim frëngjisht e jo më
arabisht për të çuar turistët të vizitojnë Saharën…

Ky takim me Gedafin, pra?

Ok, takimi me Gedafin, historia është pak a shumë kjo: në nëntor 2009
më telefonon e bija e presidentit të Hosstesweb-it, me të cilën jemi
shoqe, dhe më thotë “Ndihmë, Rea. Sill sa më shumë persona të kesh
mundësi sepse klienti (në këtë rast stafi libian) na ka kërkuar një
numër sa më të madh personash”. “Për çfarë bëhet fjalë?” e pyeta unë.
“Një eveniment i FAO-s, pra një takim me krerë shtetesh” më përgjigjet.
Në eveniment shkova me dy shoqe, tim vëlla dhe kunatën.Ishim 113 vetë.
Gedafi përpara se të niste diskutimin e tij pyeti se kush e kish lexuar
Kuranin. Isha e vetmja që ngrita dorën. E kam lexuar kur isha 13 vjeç.Në
fund të diskutimit, për të nënvizuar dhe për t’u dhënë vërtetësi të
gjitha çështjeve të diskutuara atë mbrëmje Gedafi tha “jeni të gjithë të
ftuar në Libi, me familjet tuaja, për të parë e për t’i treguar botës
si është Libia”. Jam e bindur që i gjithë diskutimi i tij, kishte për
qëllim pikërisht t’i tregonte botës se në Libi jetohet mirë. Dhe kush
shkoi në Libi u bind për këtë.

Për ANSA-n e para disa ditëve deklaroje se nuk është diktator. Mbi ç’baza e thua këtë?

Tamam, mendimi im është ai që deklarova për ANSA-n. Unë kam jetuar në
Libi, kam njohur libianë, kam parë gra të forta që kishin një pozitë të
admirueshme në jetën shoqërore, që drejtonin fakultete apo departamente
të tëra të drejtësisë. Ekzekutivi në Libi është i pavarur, në të gjitha
format e tij. Por nëse ndonjë nga gazetarët përpara se të shkruajë shkon
e studion librin e gjelbër,dhe para se të shkruajë verifikon, ndoshta
në botë do të kishte më shumë paqe. Shqipëria dhe Libia mund të bënin
shumë bashkë. Mëkat që atje nuk na njihte askush. Por sidoqoftë tani që
do të kolonizohet nga ShBA-ja dhe Franca, edhe për ne u mbyll një portë.

Sipas një interviste të dhënë të përditshmes Corriere della Sera në fund të verës së shkuar ke thënë se je konvertuar…

Besoj që kjo nuk është interesante për publikun. Askujt nuk i intereson
se në ç’Zot besoj unë. Ndoshta i interesoi çakallit të Corriere della
Sera që u hoq si pjesëmarrës në takim dhe unë pa e kuptuar ndava me të
ide intime dhe personale që të nesërmen i gjeta në faqe të parë.
Fatkeqësisht ky është informacioni në Itali… Besoj se deri tani kam
arritur të bëj vetëm gjëra të mira për jetën time me sakrifica që të
rinjtë që jetojnë në Shqipëri nuk do t’i përballonin dot. Jetoj me
ndershmëri dhe me punë që janë gjërat më të shtrenjta që kam.Ngrihem në
mëngjes për të shkuar në zyrë dhe për të krijuar ide, për të gjetur
zgjidhje, për të çuar përpara çdo projekt ku marr pjesë. Mbi të gjitha
për t’i treguar botës kush janë shqiptarët dhe shqiptaret. Ky është
shpërblimi më i drejtë që mund t’i jap familjes sime të shenjtë që në
një qytet të vogël të Shqipërisë më ka rritur, edukuar dhe ushqyer me
vlera që për mua sot janë të shenjta. Kjo është feja ime. Besimi im janë
prindërit me të cilët do të jem gjithnjë në borxh e nuk do të mund t’i
falënderoj kurrë sa ç’duhet për faktin që më kanë dhënë krahë për të
fluturuar e për të bërë kjo që jam sot. Por kjo është e vlefshme për të
gjitha familjet e Shqipërisë.