Ideja e te jetuarit ne nje jete, ku dhe vetja te duket i tepert e i humbur, mes shkretetires se ideve dhe opinioneve te te tjereve. Enderruar a harruar ne vizionet e nje krijuesi te stermotem, na bejne te ndihemi gura shahu ne duart e ideuesit "Zot". Shpesh tradhetohemi nga joshja femerore dhe bezdisemi qe jemi njerez te nje gjenerate te re, por ne te shumten e rasteve jeni ne ata qe na duket vetja mbi te gjithe dhe kedo.
C'te jene valle ato mendime qe na pershkojne ate hapsiren e kufizuar trunore, dhe na bejne te ndihemi kaq te pezmatuar nga ideja se ndoshta nje dite dhe ne do te jeni pjese e kesaj toke, qe siper ne na mban. Ndoshta jeni thjesht nje jete dhe tjetra do te na ndjeke? Se di, me duket se gjithsesi jemi qeniet me te ndrojtura te universit, perderisa veme ne dukje se dime shume dhe ne fakt e verteta tregon se jemi thjesht te krijuara dhe nuk kemi ate kualitet inteligjence qe mendonim. Shume dyshime, shume mendime, intriga, sugjerime, besime dhe moto, valle a e ka nje fund gjithe kjo barriere qe na sundon menderisht dhe shpirterisht?
Disa mendojne se jane ateist, kundra zotit, ose me mire rob jo te varur nga nje qenie supreme, e mendojne veten te vet-fuqishem dhe ska qenie tjeter mbi ta. Mbase ata kane konceptuar dicka qe quhet vetebesimi i tepruar ne vetvete. Mendoj, enderroj, studioj, shijoj dhe vezhgoj ndryshimet e bera ne jete, qe nga dita e mbijquajtur fillesa e jetes ne toke; dhe mendoj se jemi ne ata qe krijuam kete shoqeri sa mizore dhe te drejte; jemi ne ata,te cileve ju hoqen zinxhiret nga duart shekullore dhe u lane te lire te mendojne, gjykojne dhe ideojne ne koken e tyre. Po valle jemi ne rrugen e drejte te te vepruarit. Shume zera te ideuara nga idete e ndjekura ne mendjet ideuese te vete te ideuarve nga nje qenie ideuese, duken se jane disi te vetideuara, ne kundershtim e faktin e thjeshte se jane teper komplekse per nje tru kaq pak te sugjestionuar nga e verteta.
Dhe ne fund te ketij prologu lind pyetja e thjeshte:
A ekziston Zoti?
Titulli: A ekziston Zoti? 
