“Shoqëria jonë është ende injorante për seksin”

Seksologu gjerman, Volkmar Sigusch ka qenë një nga mendimtarët më të
mëdhenj të periudhës së revolucionit seksual të viteve ’60. Në një
intervistë ai diskuton për trashëgiminë që ka lënë me veprën e tij, për
përfitimet që sipas tij ka pornografia online dhe për martesat e hapura,
që në disa raste mund të jenë një opsion i mirë për një çift.

Profesor,
ju keni drejtuar Institutin për Shkencën Seksuale në Frankfurt për 33
vjet rresht, ndërsa keni punuar edhe si terapist. A thonë gjithmonë
njerëzit të vërtetën në lidhje me çështjet e tyre seksuale?

Kur
vjen puna tek seksualiteti, njerëzit parapëlqejnë që të thonë
gënjeshtra. Vetëm në rastin e parave e tejkalojnë veten, duke thënë edhe
më shumë gënjeshtra.

Ju konsideroheni si një nga teoricienët
më të famshëm të atij që quhet revolucioni seksual i viteve ’60. Sa
arriti që të ndryshojë jeta jonë seksuale në atë kohë?

Unë
gjithmonë do të konsiderohem si teoricien, por në atë kohë kam qenë
vetëm një “udhëtar” me diplomë në xhep. Revolucioni seksual prodhoi një
konvulsion kulturor, që ishte i pakrahasueshëm në të gjithë shekullin e
kaluar. Seksi femëror historikisht ka qenë i seksualizuar dhe në atë
kohë për herë të parë u kërkua arritja e orgazmës. Ndërkohë, edhe të
ashtuquajturit “të devijuar” seksualisht, pra homoseksualët, arritën një
lloj emancipimi të pjesshëm.



Dashuria e lirë prodhon
njerëz të lirë dhe një shoqëri të lirë. Kjo ishte ideja, në fund të
fundit. Por në fakt, nuk funksionoi...

Në atë kohë besohej
shumë ideja se nëse gjërat do të dilnin në dritën e diellit, pra nëse
për tabutë seksuale do të flitej lirisht, bota do të shembej. Por, në të
vërtetë u ndërtua një kult i seksit dhe ato gjëra që burojnë nga sfera
seksuale si lumturia, zbavitja dhe fundi i kapitalizmit, u nënvleftësuan
shumë. Glorifikimi që kaloi çdo masë ishte me të vërtetë i padurueshëm.

Po a ishit ju shkencëtarët e seksit ata që luftuat kundër të ashtuquajturës “mbyllje” e viteve ’50 dhe ’60?

Kjo
është e vërtetë. Por, unë mendoj se revolucioni i viteve ’60 ishte
kryesisht një lëvizje e të rinjve. Unë ndieja se të ashtuquajturat
“marrëdhënie të lira” ishin mbivlerësuar.

Si e shpjegoni
faktin se pavarësisht ndryshimeve radikale, shumë njerëz ende besojnë në
idenë e një marrëdhënieje monogame dhe solide?

Sepse, kjo
ide e familjes përputhet më shumë me origjinën tonë shpirtërore. Babai,
mamaja, familja e vogël, kjo është mënyra se si i kemi zhvilluar
shpirtrat tanë, mënyra se si jemi ndërtuar dhe rritur dhe mënyra që në
fund të fundit na bën që të ndihemi më të sigurt, të mbrojtur dhe të
dashur.

E megjithatë, të gjitha marrëdhëniet kanë shumë probleme...

Dëshira seksuale bie pas 4 ose 7 vitesh bashkëjetese në një çift. Kjo është diçka e provuar.

Shkrimtari gjerman, Gottfried Benn ka shkruar dikur se, martesa është një institucion që e rrënon dëshirën seksuale.

Ka
shumë opsione për një martesë. Nëse çifti ka qenë bashkë për disa kohë
dhe ka njëfarë përvoje jete dhe liberalizëm, mund të bëhet fjalë për një
marrëdhënie në të cilën njëri nga partnerët përfshihet në ndonjë
marrëdhënie rastësore, që më pas falet. Kjo gjë ndodh mesatarisht një
herë në 13 vjet, por është e sigurt që ndodh.

Kaq rrallë? Ndoshta në këtë rast mund të ketë mospërputhje mes studimeve shkencore dhe realitetit?

Sipas
studimeve, 95% e marrëdhënieve seksuale janë marrëdhënie të atyre që
ndërkohë e kanë një lidhje stabël. Ky është një numër shumë impresiv.
Megjithatë, mungesa e dëshirës seksuale sigurisht ka një shkak. Në një
çift inteligjent duhet që të krijohet mundësia që gruaja ose burri të
kërkojë kënaqësi edhe jashtë marrëdhënies që ata kanë, por kjo duke e
marrë gjithmonë në konsideratë partnerin që kanë në krah. Pra, kjo do të
thotë të veprosh hapur, por edhe në mënyrë diskrete njëherazi. Ndoshta
çiftet që janë martuar kur kanë qenë 25 vjeç dhe tani janë 45 mund ta
konsiderojnë këtë opsion. E nëse çifti është ende bashkë edhe pse kësaj
aventure, pra ata e gjejnë sërish rrugën tek njëri-tjetri, mund të them
se ata do të jenë bashkë përgjithmonë. Përkatësia tek njëri-tjetri është
një dhuratë e bukur.

A mendoni se ideja e një “martese të hapur” ka dështuar për shkak se është shumë e vështirë që çiftet të përballen me pasojat?

Po,
e përshkruar shumë korrekt. Problemi social është se te ne nuk
ekzistojnë modele alternative. Mendoni për shembull për kushtet e
Japonisë apo Indisë, flas për kulturën dhe mënyrën e kultivimit të
erotikës në këto vende. Ata nuk janë aq “lepuj” sikundër jemi ne.

Mendoni se shoqëria jonë, edhe pse ka 40 vjet që flet për seksin, nuk ka ndryshuar asgjë?

Unë
do të thosha se ne jemi ende shumë injorantë kur vjen puna tek seksi.
Ne flasim për të në mënyrë jo korrekte, shumë sipërfaqësore. Dhe çka
është më e keqja, kur flet kaq shumë për një gjë rrezikon që t’ia
shkatërrosh misterin.

Pra, nga njëra anë çiftet nuk flasin
mjaftueshëm dhe nuk dinë shumë për dëshirat e tyre seksuale, dhe nga ana
tjetër ata flasin shumë?

Është e rëndësishme për një çift që të flasë për preferencat e tij seksuale. Nga ana tjetër, aura e misterit duhet që të ruhet.

Çfarë kuptoni saktësisht me “aura e misterit”?

Një
sekret i vogël mes çiftit. Një fetish që partnerët mund të kenë për
njëri–tjetrin, apo një skenar i veçantë seksual. Më kujtohet një
paciente femër e cila ishte veçanërisht e nxitur seksualisht nga
shpatullat e të shoqit. Këtë lloj sekreti ajo duhet që ta mbajë për
vete. E kam fjalën tek një përqendrim shpirtëror në pavetëdije.
Fantazitë duhet që të mos jenë “të moralshme”. “Pastërtia”, skrupulli
dhe racionaliteti janë një helm për seksualitetin.

Si do të konsideronit ju sajtet pornografike që shihen nga miliona vetë. E kanë ndryshuar seksualitetin?

Këto
janë pjesë e një neo-revolucioni seksual që nisi në fund të viteve ’70
dhe vazhdon edhe sot. Një tipar kyç i këtij revolucioni është publikimi
në shkallë të gjerë dhe komercializmi i detajeve, që dikur ishin
sekrete. Ajo çka ndodh në një rast të tillë është shkatërrimi i dëshirës
së pastër seksuale, dhe kjo ka vlerë më të madhe se çdo lloj ndalimi
për seksin. Pra, luan rolin e kundërt.

A mundet këto sajte pornografike të ndihmojnë në reduktimin e fajit seksual?

Vetëm
në mënyrë sipërfaqësore. Por, për njerëzit që janë të dëshpëruar dhe që
janë në kërkim seksualitetit në internet, ofron një çlirim të
jashtëzakonshëm. Në të shkuarën, çdo pervers besonte se ai ishte i vetmi
në këtë botë që kishte dëshira të tepruara seksuale. Sot ai mund të
gjejë edhe të tjerë si vetja, dhe kjo përmes internetit. Nga ana tjetër,
seksualiteti i internetit tregon se ne po bëhemi gjithnjë e më tepër të
“vetëmjaftueshëm”. Po flas për seksin me veten.

Si ndikon tek adoleshentët dhe zhvillimi i tyre fakti që para se ata të konsumojnë seksin në natyrë, e konsumojnë në internet?

Ndërkohë
që për të rriturit interneti mund të shërbejë si çlirues stresi, për sa
kohë që ata nuk krijojnë varësi nga seksi, kjo nuk vlen për
adoleshentët. Pjesa më e madhe e imazheve pornografike janë të
neveritshme. Përveç kësaj, shkatërrojnë të gjitha sekretet që në fakt
janë në qendër të përvojës seksuale dhe dashurisë. Por, shumë të rinj
duket se kanë filluar të sillen me inteligjencë. Ata i shohin gjërat në
internet herë pas here dhe pastaj mërziten dhe i lënë. Sigurisht, kjo
nuk vlen për ata adoleshentë që rriten me ndonjë baba pijanec që në
darkë sheh porno në TV.

Si do të jetë seksualiteti në të ardhmen?

Mendoj
se do të ketë forma të tjera lidhjeje, përveç martesës sonë
tradicionale. Njëra prej tyre është shfaqur prej kohësh në horizont:
poliamoria, ose pasja e disa partnerëve intimë. Me fjalë të tjera, ti je
i martuar me një grua e cila nuk ka kundërshtim që juve të dyve t’u
bashkohet edhe një grua tjetër. Më pas është gruaja që sjell të dashurin
e saj. Befas ftillohesh e thua: o Zot i madh. Qenka e vërtetë që mund
të duash më shumë se një person. Sipas mbështetësve të kësaj teorie, një
njeri mund të dojë disa persona njëherazi.

Po a nuk është një gjë e tillë shumë e lodhshme?

Këtë
opsion nuk je i detyruar që ta zgjedhësh. Është vetëm një nga
mundësitë. Ne do të përjetojmë një spektër më të gjerë të jetës
seksuale. Ndërkohë, kam respektin më të madh për njerëzit që janë
aseksualë. Në fakt, nuk e besoja fillimisht që ekzistonin, por është e
vërtetë që ekzistojnë dhe numri i tyre sa vjen e po shtohet.

Aseksualiteti
bie në kontradiktë me premtimin modern të lumturisë, që i jep një
kredit të madh seksit në atë që mund të quhet një jetë e suksesshme?

Ky
premtim lumturie mund të jetë edhe një barrë fatale, ndaj seksualiteti
po refuzohet gjithnjë e më shumë dhe njerëzit mundohen që të gjejnë
forma të tjera eksitimi. Ka shumë të rinj që e pëlqejnë aventurën, por
jo atë seksuale.

Cila mendoni se është tabuja më e madhe e seksualitetit sot?

Sigurisht që është seksualiteti i fëmijëve, përfshi gjithçka që shkon me të si pedofilia, pedoseksualiteti.

A mund të trajtohen me terapi këto forma seksualiteti?

Është shumë e rëndësishme që këtyre njerëzve t’u ofrohet një terapi.

Si do ta përcaktonit seksin e mirë?

Në këtë pikë unë bie në një mendje me Woody Alen: seksi i mirë mund të jetë gjithçka, përfshi edhe gjërat e pista.





G. Shqip

Ku Ka PUne Injorance Aty